متن کامل مقاله های این شماره به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقالات به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در پژوهش حاضر 57 راس گاو شیرده پرتولید در اواسط دوره شیردهی (میانگین تولید 33±2.1 کیلوگرم، و روزهای شیردهی 152±27 روز) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار، دو بلوک (دفعات زایش) و 19 تکرار استفاده شد. هدف از این آزمایش بررسی امکان کاهش درصد پروتئین خام جیره با افزودن دو منبع متیونین محافظت شده در شکمبه به خوراک، بدون ایجاد اثر نامطلوب بر تولید شیر و ترکیبات شیر بود. جیره ها شامل: 1) 16 درصد پروتئین خام و 20 گرم متیونین محافظت شده متیلاک (خلوص 50 درصد)، 2) 16 درصد پروتئین خام و 12 گرم متیونین محافظت شده مپران (خلوص 85 درصد)، 3) 17 درصد پروتئین خام، بدون افزودنی بود. تولید شیر بصورت سه روز پیاپی در هفته، تعیین ترکیبات شیر بصورت هفتگی، مصرف خوراک بصورت روزانه و وزن کشی در ابتدا و انتهای آزمایش انجام شد. در این آزمایش تیمارهای آزمایشی اثر معنی داری بر تولید شیر نداشت. در بین اجزای شیر، فقط تغذیه متیلاک باعث کاهش معنی دار درصد پروتئین شیر شد. مطالعه فرآسنجه های خونی گاوها نشان داد که جیره های آزمایشی تنها بر نیتروژن اوره ای خون و بتا هیدروکسی بوتیرات اثر معنی دار داشتند و سایر شاخص ها تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. میزان ماده خشک مصرفی گاوها تفاوت معنی داری نداشت. گاوهای اختصاص یافته به جیره های یک و دو، با وجود مصرف خوراکی با یک درصد پروتئین خام کمتر، بازده خوراک مشابهی با گروه شاهد داشتند. لذا با توجه به نتایج پژوهش حاضر، استفاده از منابع متیونین محافظت شده در شکمبه جهت کاهش درصد پروتئین خام جیره در این مرحله از شیردهی توصیه می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر کاهش سطح پروتیین خام جیره غذایی با افزودن متیونین (pMet) و لیزین محافظت شده شکمبه ای (pLys) بر خوراک مصرفی، تولید شیر، وضعیت متابولیکی و قابلیت هضم مواد مغذی گاوهای تازه زای هلشتاین بود. شانزده راس گاو هلشتاین تازه زا با وضعیت امتیاز بدنی و تعداد زایش مشابه بلافاصله پس از زایش به صورت تصادفی به دو جیره آزمایشی اختصاص یافتند. جیره ها مقادیر برابری از لیزین (131 گرم در روز) و متیونین (40 گرم در روز) را فراهم کردند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: تیمار با سطح بالای پروتیین حاوی 18/35 درصد پروتیین بدون افزودن pMet و pLys وتیمار با سطح پایین پروتیین حاوی16/45 درصد پروتیین حاوی pMet و pLys (LPML). خوراک مصرفی و تولید شیر طی دوره تازه زا ثبت شدند. نمونه های خون در روز زایش، 3 7، 14 و 21 پس از زایش جهت اندازه گیری مواد معدنی و متابولیت های سرم جمع آوری شدند. خوراک مصرفی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. اما تولید شیر در گاوهای HP در مقایسه با LPML بالاتر بود (0/01 > P). مقدار پروتیین، لاکتوز، چربی و MUN در گاوهای HP در مقایسه با LPML بالاتر بود (0/05 > P). گاوها در LPML غلظت های پایین تری از نیتروژن اوره ای خون و غلظت های بالاتری از پروتیین کل و گلوبولین سرم در مقایسه با گاوهای HP داشتند (0/01 > P). براساس نتایج حاصل، کاهش سطح پروتیین جیره گاوهای تازه زا همراه با حفظ عرضه اسیدهای آمینه محدودکننده عملکرد تولیدی و بازده استفاده از خوراک را کاهش می دهد.

سابقه و هدف: در مطالعات پیشین در جیره های کم پروتئین، عمدتاً از منابع خالص متیونین یا منابع توأم لیزین و متیونین استفاده شده و در مطالعات محدودی از منبع خالص لیزین محافظت شده جهت متعادل کردن نسبت لیزین به متیونین استفاده شده است. به نظر می رسد که بررسی اثر استفاده انفرادی و هم زمان اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین در جیره های کم پروتئین برای دست یابی به حداکثر عملکرد خصوصاً در اوایل دوره شیردهی مفید باشد. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثر کاهش سطح پروتئین جیره و استفاده انفرادی و هم زمان از اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین بر تولید و ترکیبات شیر و غلظت متابولیت های شیمیایی خون گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از 8 رأس گاو شیرده هلشتاین با میانگین روزهای شیردهی 37± 89 روز در قالب طرح تکرار در زمان در دو دوره سه هفته ای (17 روز عادت دهی و 4 روز نمونه گیری) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه فرموله شده با 17/8 درصد پروتئین خام، 2) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام به علاوه 6 گرم در روز لیزین محافظت شده، 3) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام همراه با 13 گرم در روز متیونین محافظت شده، 4) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام همراه با 6 گرم لیزین و 13 گرم متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای بودند. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ماده خشک مصرفی، درصد چربی و پروتئین شیر، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار، pH مایع شکمبه و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (0. 05P). اما در مقایسات مستقل بین تیمار لیزین و متیونین محافظت شده در تولید شیر و بازدهی خوراک مصرفی اختلاف معنی داری وجود نداشت (0. 05P) غلظت نیتروژن اوره ای شیر نسبت به گروه شاهد شد (به ترتیب 12/36، 12/74، 13/12، نسبت به 15/37). افزودن متیونین و لیزین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای (به صورت انفرادی و هم زمان باهم) موجب افزایش معنی دار غلظت آلبومین و پروتئین کل سرم نسبت به گروه شاهد شد (0. 05>P). در گاوهای دریافت کننده ی متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای غلظت نیتروژن اوره ای سرم نسبت به تیمار شاهد کمتر بود (0. 05>P). افزودن متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای (به صورت انفرادی و هم زمان با لیزین) موجب افزایش معنی دار غلظت گلوکز سرم گاوها در اوایل دوره شیردهی شد (0. 05>P). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که با کاهش میزان پروتئین جیره از 17/8 درصد به 16/5 درصد در اوایل دوره شیردهی و استفاده از اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین بدون تأثیر منفی بر عملکرد، بازده استفاده از نیتروژن خوراک افزایش یافت. همچنین نتایج حاصل از این مطالعات نشان داد که استفاده توأم از لیزین و متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای نسبت به استفاده انفرادی از آن ها سبب بهبود بیشتری بر عملکرد گاوهای شیرده در اوایل دوره شیردهی شد.

اثر متیونین محافظت شده بر فراسنجه های خونی، تولید و ترکیبات شیر در بز های شیرده آلپاین چکیده مبسوطمقدمه و هدف: روند رو به رشد تولید و مصرف شیر بز و فرآورده های آن در صنعت لبنیات مدرن نیازمند بهبود تولید و ترکیب شیر توسط روش های تغذیه ای است. عدم تعادل بهینه پروتئین قابل تجزیه و غیر قابل تجزیه در شکمبه در نشخوارکنندگان می تواند تولید پروتئین میکروبی، راندمان استفاده از نیتروژن، هضم فیبر و قابلیت دسترسی به سطح بهینه اسیدآمینه در روده باریک را محدود سازد. مکمل سازی منابع پروتئینی با تجزیه پذیری پایین کارایی استفاده از نیتروژن و الگوی اسید آمینه بهینه در سطح روده باریک را بهبود می بخشد. اسید آمنیه با منشا میکروبی در صورتی نیاز حیوان را برطرف می سازد که حیوان در حالت نگهداری یا حداقل رشد باشد در صورتی که برای دستیابی به حداکثر رشد یا تولید نیاز باید از طریق پروتیین غیر قابل تجزیه در شکمبه تامین شود، از سویی تولید حداکثری نیازمند مقادیر کافی اسید آمینه های ضروری است لذا برای حمایت از نیاز های فیزیولوژیکی و تولیدی دام استفاده از مکمل اسید آمینه محافظت شده در شکمبه توصیه می شود. اسید آمینه های لیزین و متیونین محافظت شده بیشتر به عنوان اسید آمینه های محدود کننده تولید شیر شناخته می شوند، همچنین متیونین نقش منحصر به فردی را به عنوان اسید آمینه آغازگر در سنتز پروتیین بازی می کند. این مطالعه به منظور ارزیابی متیونین محافظت شده و بررسی اثرات آن بر تولید و ترکیبات شیر در بز های شیری آلپاین انجام شد. مواد و روش ها: آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با حداقل 15 تکرار در هر تیمار انجام شد، به طوریکه 45 راس بز شیرده آلپاین با روز های شیردهی 200 به مدت 4 هفته به صورت تصادفی به سه جیره آزمایشی شامل: 1- جیره پایه به علاوه 2 گرم متیونین محافظت شده تجاری 2- کنترل(جیره پایه بدون متیونین محاقظت شده) 3-جیره پایه به علاوه 2 گرم متیونین محافظت شده سنتز شده داخل آزمایشگاه، اختصاص یافتند. یافته ها: نتایج نشان داد پوشش دار کردن متیونین به طور معنی داری موجب کاهش تجزیه پذیری متیونین داخل شکمبه می شود.((p<0.001. همچنین اثر تیمار های آزمایشی بر تولید و ترکیبات شیر و همچنین فراسنجه های خونی در بز-های شیرده از قبیل آلبومین،کلسترول،پروتئین کل،گلوکز و تری گلیسرید معنی دار نبود(p>0.05). kk k kk kنتیجه گیری کلی: استفاده از متیونین محافظت شده اگرچه موجب کاهش قابل توجه تجزیه پذیری متیونین داخل شکمبه می شود اما در سطح مزرعه ای اثری بر تولید و ترکیبات شیر و همچنین فرانجه های خونی در بز های شیرده ندارد. واژه های کلیدی: اسید آمینه، قابلیت هضم، متیونین محافظت شده، شیر، پروتئین

سابقه و هدف: متیونین مهم ترین اسید آمینه ضروری موردنیاز پستانداران بوده و برای سنتز پروتئین به منظور رشد، تولید پروتئین شیر، نگهداری، بازسازی بافت ها و تولیدمثل استفاده می شوند. متیونین محافظت شده به تنهایی و یا در ترکیب با لیزین باعث افزایش عملکرد حیوان می شود. آبستنی دوقلویی یکی از مهمترین عوامل در افزایش قابل توجه نیاز به انرژی و پروتئین قابل متابولیسم در میش ها و عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به ناهنجاری های مختلف متابولیکی از جمله مسمومیت آبستنی است. عدم تامین مقادیر کافی گلوکز در اواخر آبستنی می تواند ضمن افزایش استفاده از اسیدهای آمینه در فرایند گلوکونئوژنزیس، می تواند منجر به ایجاد کمبود ثانویه پروتئین و اسیدهای آمینه ضروری از جمله متیونین شود. به نظر می رسد بررسی اثر استفاده از متیونین محافظت شده در سطوح مختلف پروتئین قابل متابولیسم جیره برای دستیابی به حداکثر عملکرد مفید باشد. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی تاثیر استفاده از متیونین محافظت شده در شکمبه در سطوح مختلف پروتئین قابل متابولیسم جیره بر عملکرد میش های آبستن قزل و بره های متولد شده در دوره انتقال می باشد.مواد و روش ها: این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2 با استفاده از 40 رأس میش قزل هتروزیگوت برای ژن های Fecb با آبستنی دوقلویی حاصل از همزمان سازی فحلی در فصل تولیدمثلی تایید شده با دستگاه اولتراسونوگرافی با میانگین سنی 36±2 ماه و میانگین وزن (kg 2/3±56) انجام شد. طرح آزمایشی در یک دوره ی 74 روزه از 44 روز قبل از زایش موردانتظار تا 30 روز پس از زایش (14روز عادت پذیری به جیره های آزمایشی و محل انجام آزمایش، 30 روز قبل از زایش و 30 روز پس از زایش) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره با پروتئین قابل متابولیسم در حد نیاز بدون متیونین محافظت شده، 2- جیره با پروتئین قابل متابولیسم در حد نیاز به همراه 6 گرم متیونین محافظت شده، 3- جیره با 10 درصد پروتئین قابل متابولیسم بیشتر از حد نیاز و بدون متیونین محافظت شده، 4- جیره با 10 درصد پروتئین قابل متابولیسم بیشتر از حد نیاز به همراه 6 گرم متیونین محافظت شده بودند. نمونه ی خون وریدی میش ها و بره ها با استفاده از لوله های خلا حاوی هپارین و ترکیبات ضد متابولیسم بی هوازی گلوکز از طریق ورید وداج، 4 ساعت پس از مصرف خوراک وعده صبح، به صورت هفتگی در طول دوره آزمایش، به منظور اندازه گیری فرآسنجه های خونی گرفته شد. به منظور بررسی فراسنجه های تخمیر شکمبه ای، نمونه ی مایع شکمبه، 4 ساعت پس از مصرف خوراک در روز سی ام بعد از زایش با استفاده از روش سوند مری گرفته شد. نتایج: گوارش پذیری پروتئین خوراک در میش های مصرف کننده خوراک حاوی پروتئین در حد نیاز، کمترین مقدار بود(05/0>P). گوارش پذیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی با افزودن متیونین محافظت شده به جیره نسبت به تیمارهای فاقد مکمل متیونین افزایش معنی داری نشان داد (05/0>P). عملکرد میش ها تحت تاثیر تیمارها تفاوت معنی داری نشان داد(05/0>P). وزن تولد بره ها و میزان شیرتولیدی در تیمار حاوی 10 درصد پروتئین قابل متابولیسم بیشتر از نیاز به همراه 6 گرم متیونین محافظت شده، افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0>P). غلظت پروتئین کل و آلبومین در میش های تغذیه شده با جیره های پروتئین 10 درصد بیش از نیاز به همراه 6 گرم متیونین محافظت شده بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). استات در مایع شکمبه میش های تغذیه شده با جیره دارای پروتئین در حد نیاز و بدون متیونین محافظت شده بیشترین و در میش های تغذیه شده با جیره دارای 10 درصد پروتئین و بدون متیونین محافظت شده کمترین مقدار بود (05/0>P).نتیجه گیری: بطور کلی می توان نتیجه گرفت که افزودن متیونین محافظت شده در جیره ی میش های قزل دوقلوآبستن در دوره ی انتقال با بهبود متابولیت های خونی و شکمبه ای سبب افزایش تولید شیر و همچنین عملکرد حیوان می شود. هرچند نیازمند مطالعات بیشتر در این زمینه می باشد..